به گزارش سینماپرس، محمدتقی فهیم یکشنبه شب در نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «شماره ۱۰» به کارگردانی حمید زرگرنژاد که در پی جشنواره فیلم فجر، در هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت هم در بخش اصلی حضور دارد، اظهار داشت: دو فیلم درباره پیامبر اکرم(ص) ساخته شده که یکی را همه حتما دیده‌اند. مجید مجیدی همه تلاش خود را کرده و فیلمبردار جهانی آورده اما نتوانسته حداقل جذابیت فرمیک را در آن ایجاد کند و فیلم حتی نمی‌تواند عطر ولایت را منتشر کند اما در فیلم «الرساله» ساخته مصطفی عقاد بدون نشان دادن پیامبر(ص)، با یک شمشیر معنا و عطر ولایت را می‌فهمیم و این در فرم و نه در قصه و روایت و اکشن اتفاق می‌افتد.

وی خاطرنشان کرد: امسال خوشبختانه تحت مدیریت جدید سینما و بر اساس سفارش‌ها، ارتباط‌ها و تعامل‌هایی که داشتند سینمای ما به جنس سینما نزدیک شده است؛ با رویکرد غالب جهان که باعث می‌شود فیلم و سینما جهانی شود و مخاطب داخلی را جلب کند و به سمت فرامرزها برود.

فهیم ادامه داد: فیلم‌های امسال و اساسا فیلم‌هایی که در یک سال گذشته ساخته شده‌اند از آثار ۲۰ سال گذشته که کارکرد حزبی داشتند فاصله گرفته‌اند و قواعد سینمای مهم در آنها رعایت شده و فیلم «شماره ۱۰» یکی از اینهاست و بر اساس این قواعد ساخته شده است.

فهیم با بیان اینکه فیلم «شماره ۱۰» اثر موفقی نیست زیرا مشکلاتی در بحث فرم دارد، گفت: این فیلم مقدمه زیادی دارد و این مشکل کل سینمای ایران است و سینمای ایران کلا مقدمه است و تا به موضوع اصلی بپردازد، فیلم تمام شده است.

وی افزود: فیلم های زیادی در جهان مبتنی بر فرار ساخته شده اما قصه مبتنی بر فرار جذاب است، مشروط به اینکه بنیان آن درست باشد اما اگر آن را دستخوش ساختار آشفته کنیم از جذابیت آن می کاهیم.

فهیم گفت: فیلمساز در «شماره ۱۰» نتوانسته جغرافیای داستان را مشخص کند و چون جغرافیا ساخته نشده، داستان فیلم برای مخاطب قابل تشخیص نیست.

وی افزود: وقتی به سمت سینمای منطبق بر قواعد که به قصه و قهرمان بپردازد، برویم اگر چنانچه که اصالت و هویت بومی خود را از دست دهیم واقعا باخته‌ایم.

این منتقد سینما با اشاره به آثار گیشه‌ای در سینمای ایران ادامه داد: گیشه به این دلیل مذموم است که برای گیشه دست به هر کسی اعم از زد و بند و لابی و تبلیغات کثیف می‌زنند. سالی چند فیلم این‌گونه ساخته می شود و جریان غالبی داریم که همه این سال‌ها تولیدات ما را به سمت جشنواره‌های جهانی برده و مخاطبان خاص و انبوه مخاطبان خود را از دست داده است.

وی اظهار داشت: اگر قرار باشد فیلم ما رنگ و بوی ایرانی و هویت مردمی دینی و اسلامی نداشته باشد به درد نمی‌خورد زیرا ورژن‌های قدرتمند آن را آمریکا می‌سازد. سینمای چین هم هویت چینی خود را از دست نداده است.

فهیم ادامه داد: یکی از مسایل دیگر فیلم «شماره ۱۰» جدای از مسایل تکنیکی و فنی، در بحث فکری و اندیشه فیلم است که این ضعف در فیلم «شماره ۱۰» وجود دارد. باید در این بخش کار می‌شد زمانی هم که فیلمنامه را می خواندم کمبود را در آنجا می‌دیدم.

وی افزود: در سینما، اتکای به واقعیت هیچ ارزشی ندارد. هر فیلمسازی که در فیلم خود می‌نویسد که بر اساس داستان واقعی است به دنبال گمراه کردن مخاطب است. آنجایی این امر ارزش پیدا می‌کند که فیلم خوب ساخته شود. سینما می‌تواند دروغ باشد اما مبتنی بر واقعیت اثر بسازد و شما را انسان برتری کند.

فهیم ادامه داد: وقتی صحبت از ایرانی و ۸۰ میلیون جمعیت ایران می‌کنیم به این معناست که تبلوری از این جمعیت باشد. جهان فیلم باید این جامعه ایران را نمایندگی کند و قهرمان فیلم «شماره ۱۰» ایرانی است.

منتقدان با پروسه تولید به شدت فاصله دارند
تهیه کننده فیلم «شماره ۱۰» نیزگفت: یک مشکل عمده سینمای ایران این است که منتقدان با پروسه تولید به شدت فاصله دارند. شرایط تولید ما را به این سمت می‌برد و این مساله طی سال‌ها بوده و همچنان نیز خواهد بود. مهم این است که تماشاچی دریافت کرده باشد.

ابراهیم اصغری افزود: قصه اصلی فیلم فرار است و مقدمه اجبار برای این است که تماشاچی درک کند که فرار از اینجا چقدر سخت است و اگر به سختی فرار پی‌نبرد کار اینها بی ارزش می‌شود.

وی اظهار داشت: امیدوارم این جلسات و نظرات به همه ما کمک کند که آثار بعدی خود را با نقص‌های کمتری بسازیم و تولید این فیلم‌ها به لحاظ کمی و کیفی در کشور افزایش یابد و شرط افزایش تولید این است که مخاطب فیلم‌ها حوصله کرده و به خود زحمت داده و در سالن‌های سینما آنها را ببیند و به رونق سینمای دفاع مقدس کمک کنند.

انسیه شاه حسینی فیلمنامه‌نویس و کارگردان نیز درباره فیلم «شماره ۱۰» گفت: همه شهدایی که در اردوگاه‌ها داشتیم خودبخود مرده حساب می‌شدند و یک نفر می‌رود و در شرایطی این اسامی را اعلام کرده و به اردوگاه برمی‌گردد ایرانی و اسلامی است و به فرهنگ بچه‌های دفاع مقدس می‌خورد. انشالله این روند آنقدر ادامه یابد که خودبخود در قصه بیاید